HLN – Leen Belpaeme | Bart Tommelein heeft de burgemeesterssjerp omgegord en dus begint het echte werk voor de Open Vld’er. Hij blikt terug op een drukke verkiezingscampagne en kijkt vol ambitie naar de toekomst, maar de nieuwe burgemeester van Oostende beseft dat er heel wat werk op de plank ligt voor zijn jonge ploeg.
Nu de verkiezingsroes al even achter ons ligt, blikken we met de nieuwe burgemeester eerst nog even terug naar de verkiezingen. Op de verkiezingsavond claimde hij verrassend de sjerp en reikte de hand naar Groen, CD&V en N-VA. De Stadslijst was nog altijd de grootste partij, maar Tommelein had een pak meer voorkeurstemmen dan oud-burgemeester Johan Vande Lanotte. In de strijd werden heel wat veto’s uitgesproken, waardoor het geen makkelijke coalitiegesprekken dreigden te worden. Tommelein wist Groen weliswaar snel te overtuigen. “Zo’n verkiezingsavond is inderdaad een beetje Risk spelen. Het kon ook de andere richting uitgaan. Ze hebben het me echter niet zo moeilijk gemaakt. Politiek is tellen en dan doen emotionele uitspraken als ‘wij zijn de grootste’ er niet toe. De wet zegt dat wie de meeste gemeenteraadsleden achter zich krijgt een meerderheid kan vormen. Door alle veto’s die uitgesproken waren tijdens de verkiezingscampagne wist ik dat N-VA aan mijn kant zou staan. Er bleef ook niet veel anders over als je niet met Stadslijst in zee wil gaan. Toen Wouter De Vriendt (Groen) op de verkiezingsavond al zei dat ik burgemeester moest worden, weet je dat je beet hebt. Mathematisch zat ik in de beste positie en dan is het een kwestie van wachten.”
Hoewel heel wat socialisten ontgoocheld zijn, krijgt Tommelein toch vooral positieve reacties. “Het verrast me hoeveel belang mensen hechten aan de figuur van de burgemeester, zeker omdat ik eigenlijk al minister was. Heel wat mensen spreken me aan op straat of bij de bakker. Het is opvallend hoeveel enthousiasme zo’n functie opwekt.”
Burgervader
Jean Vandecasteele was lange tijd een geliefde burgemeester en hoewel Johan Vande Lanotte zijn uiterste best deed, werd hij de voorbije drie jaar niet echt omarmd door de Oostendenaars. Tommelein wil nog verder gaan in zijn rol. “Ik wil geen burgemeester zijn, dat ‘meester’ klinkt zo belerend. Ik wil meer een burgervader zijn. De mensen mogen natuurlijk ook gewoon Bart of Bartje zeggen. Dat doen ze nu toch al. Ik wil tussen de mensen werken, staan of fietsen. Het is een eer de stad te dienen waar ik geboren ben en waar ik mijn jeugd heb doorgebracht heb. Het is een kinderdroom, maar je moet het doen in functie van de stad en de Oostendenaars. Het is niet zo dat ik ongelukkig zou geweest zijn mocht dit niet gelukt zijn. Zo zit ik niet in elkaar. Financieel en protocollair is het burgemeesterschap op het eerste zicht geen verbetering, maar maatschappelijk en persoonlijk vind ik van wel.”
Verwachtingen
Het schepencollege bestaat uit heel wat nieuwkomers. Alleen Kurt Claeys en Bart Plasschaert hebben al ervaring als schepen. De ploeg heeft nog heel wat te bewijzen om de aangekondigde koerswijziging ook te kunnen waarmaken. Een uitdaging waar Tommelein zich van bewust is. “Het wordt mijn taak er een echte ploeg van te maken, zodat ze ook individueel kunnen scoren. Die kapiteinsrol is belangrijk. Mijn eerste opdracht is dan ook de coördinatie in handen te nemen. Ik heb veel ervaring met groepsdynamiek, zowel in mijn verleden in de privésector als in mijn politieke carrière als fractieleider.”
Tommelein wijst zijn coalitiepartners er ondertussen wel op dat ze bepaalde verwachtingen zullen moeten invullen. “Groen moet het sociaal beleid waarmaken, CD&V neemt alles van vrije tijd op zich en N-VA moet de knoop rond mobiliteit ontwarren. Open Vld heeft dan weer belangrijke bevoegdheden rond wonen en stadsontwikkeling. Elke partij kreeg een kans, maar als één partner faalt, is dat ook een mislukking voor mij als burgemeester.”
Tommelein trok communicatie en toerisme bewust naar zich toe in het schepencollege. “Ik wil aantonen hoe goed onze stad het doet. Je ziet dat steeds meer mensen, niet alleen BV’s, naar Oostende komen wonen. Oostende moet nog meer een bekende stad worden.”
Verbondenheid
Op toeristisch vlak doet Oostende het nochtans al goed. Tommelein staat voor enkele belangrijkere vraagstukken de komende jaren. “De hoge armoedecijfers zijn inderdaad onaanvaardbaar. We moeten ook werk maken van de verbondenheid tussen de mensen. Er wordt nog te veel gesproken over Oostendenaars, aangespoelden of migranten. We zijn gewoon allemaal Oostendenaar.”
Maar er is ook veel werk rond mobiliteit. “Je voelt dat de bevolking daar heel wat vragen over heeft. Aan de toog wordt er veel over gepraat. Mensen willen weten of ze morgen nog met hun auto het centrum kunnen inrijden. Het wordt dus een belangrijke taak goed te praten met de mensen. Ook het Thermae Palace Hotel wordt een belangrijk dossier. De eerste contacten zijn al gelegd met schepen Björn Anseeuw.”
Na 24 jaar socialistisch bestuur is de wissel van de macht ook een uitdaging voor de administratie. “Ik ga ervan uit dat we een goede administratie hebben die voldoende onafhankelijk zijn schouders zal zetten onder het nieuwe bestuur. Iedereen krijgt de kans om volop mee te werken.”
Aankondigingspolitiek
Het was een publiek geheim dat Tommelein binnen zijn twaalf jaar durend huwelijk met sp.a niet altijd zijn punten kreeg doorgeduwd. Sp.a kwam van een volstrekte meerderheid en nam ook de voorbije jaren strak het voortouw in de coalitie. Bepaalde koerswijzigingen zijn dan ook een bevrijding voor de liberalen. “Op vlak van mobiliteit is verandering echt wel nodig. Voor sommige zaken hebben we in het verleden een zware strijd moeten voeren om gelijk te halen. Sara Casteur heeft hemel en aarde moeten verzetten om enkele kleine dingen te veranderen in het parkeerbeleid. De socialisten gunden het de coalitiepartners niet meer om te scoren, waardoor de volledige ploeg verloor. Bovendien voerden ze een ‘aankondigingspolitiek’ met als dieptepunt de start van de werken van het zwembad. Daarbij communiceerden sp.a-schepenen eerst op sociale media en werden de beelden pas daarna naar de officiële communicatiedienst verzonden.”
Gezin
De voorbije maanden werden ook de postjes op de kabinetten ingevuld. “Je moet af en toe je beleid evalueren en ik heb me bewust omringd met mensen die af en toe ook durven zeggen dat het niet goed is. Ik neem daarom ook mijn woordvoerder in de Vlaamse regering mee naar Oostende om mijn kabinetschef te worden. Margot Neyskens komt uit Gent en kan van buitenaf toekijken hoe alles verloopt.”
Op familiaal vlak heeft de terugkeer van Tommelein naar Oostende alvast enkele voordelen. Zo liet zijn vrouw op de radio al verstaan dat Bart ook af en toe de kinderen zal moeten oppikken. “Het ministerschap combineren met een gezin is erg lastig. Ik heb er een punt van gemaakt om aanwezig te zijn op de schoolfeesten van mijn jongste kinderen, maar dat is niet makkelijk als de ministerraad om 13 uur gedaan is in Brussel en je om 15 uur in Oostende moet staan. Je vertrekt ook om 5.30 uur ’s morgens om rond 1 uur ’s nachts thuis te komen. Mijn agenda zal nog altijd vol staan, maar het zal al iets makkelijker zijn om mijn werk als burgemeester te combineren met mijn gezin. Maar ik ga nu ook weer niet elke dag aan de schoolpoort staan”, lacht Tommelein. Zijn kinderen hebben overigens geen last van de bekendheid van hun vader. “Mijn kinderen beslissen zelf hoeveel ze in de spotlights willen staan. Sommige doen het graag, andere wat minder.”